Koniec.

 To już jest koniec, nie ma już nic, jesteście wolni, możecie iść. 

To mój ostatni wpis. To wszystko bez sensu. Tu jest chujowo, ciągle jest chujowo. Generalnie możecie założyć, że jest źle i nie pytać mnie o nic, tak będzie najprościej. Jeśli mogę, to proszę, żebyście mnie nie odwiedzali (przepraszam Ciotki).

Chciałam też tylko wyjaśnić, że żadnego innego pacjenta nie chciałam obrazić. O rzeczach którymi mogłabym obrazić raczej nie pisałam. Nie czuję się tu absolutnie od nikogo lepsza. Jeśli tak zabrzmiało, to przepraszam, nie miałam niczego takiego w zamiarze. 

Chciałam przedstawić świat, mój cały aktualny świat mieszczący się na 3 piętrze oddziału zamkniętego psychiatrii, który w absolutnie niczym nie przypomina wszechobecnego idealnego świata z social mediów…

Dam znać jak wyjdę, to będziemy nadrabiać. 

Bez odbioru. D.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jeśli dziś jest wtorek, to znaczy, że.

  Dwadzieścia lat temu dzień i noc mogłam grać ze wspólnotą kościelną w kalambury i ping ponga. I w jednym i w drugim byłam dość dobra. Do teraz pamiętam niektóre tytuły filmów, które sobie tam zadawaliśmy, niektóre były nie do pokazania, zwłaszcza wtedy, kiedy nikt z nas nie znał treści filmu. Graliśmy dużo. Trudno nas było czymś zaskoczyć. Bez problemu pokazywaliśmy np. ‚E quilibrium’ ‚ ‚ Olinek okrąglinek’, ‚dziewczyna i chłopak, czyli heca na 14 fajerek’, oraz ‚jeśli dziś jest wtorek, to znaczy, że jesteśmy w Belgii’.   Tak się składa, że dziś jest wtorek. A jeśli dziś jest wtorek, to znaczy, że jestem tu tydzień.  Jutro będę mogła wyjść na pierwszy spacer, na szpitalnym spacerniaku.  Dziś. We wtorek po raz pierwszy otworzyłam się na cierpienie drugiego człowieka. Kulka szlochała mi na ramieniu. To była moja pierwsza taka interakcja z drugim człowiekiem tutaj. Cała się trzęsła i mówiła, że ma już dość tego wszystkiego… to dla mnie trudne. Myślałam, że mi serce...
Czytaj więcej

Najsmutniejsze sto lat…

  Dziś jest międzynarodowy dzień walki z depresją. Miałam być dzisiaj na stand up’ie Młodego Stuhra… w prezencie od Mazdowej siostry. Niestety, ja jestem na polu bitwy, w zastępstwie idzie z Ciotkami moje młode. Jestem pewna, że będą się cudnie bawić. Pięknie się tam na zewnętrzu wszyscy zajmujecie Młodym… mecze , kina, stand up’y… bardzo dziękuję, możecie być pewni, że ja dla Was zrobiłabym to samo.   Dzisiaj po obiedzie, czyli gdzieś tak o 12:30 wszystkie stanęłyśmy pod dyżurką Pań Pielęgniarek (wyglądało to trochę przerażająco, jakbyśmy planowały jakiś szturm) ale my zwyczajnie zaśpiewałyśmy im sto lat, w podziękowaniu za pomoc w drodze do zdrowia… wydaje mi się, że śpiewały wszystkie. Nawet te, które nie są tu z powodu depresji.  Słyszałam, że coś się kroi już od rana, ale oficjalnie zapytała mnie Elsa na 10min przed akcją. Fajnie, że to zrobiła. Żadna inna nawet nie spojrzała w moją stronę…mam świadomość, że im tego nie ułatwiam.  Dzisiaj mam dzień bez odwied...
Czytaj więcej